Uvod. U koliziji pješaka sa automobilom povrjeđivanje donjih ekstremitetapješaka je skoro uobičajeno. Ove povrede, pored morbiditetnog, imajui neprocjenjiv forenzički značaj. Izmjene u obliku i materijalima prednjihstruktura savremenih automobila trebalo bi da djeluju protektivno na tijelopješaka prilikom kolizije.Metode. Ispitivanjem je obuhvaćena grupa pješaka povrijeđenih modelimaautomobila konstruisanim do 1990. godine (grupa A, 46 pješaka) i grupapješaka povrijeđenih modelima automobila konstruisanim poslije 1991.godine (grupa B, 51 pješak). Analizirane su učestalost i težina povrjeđivanjadonjih ekstremiteta po grupama. Podjela povreda po težini izvršena ja naosnovu kriterijuma sadržanog u Krivičnom zakonu Republike Srpske i premaAbbreviated Injury Scale (AIS).Rezultati. Povrede donjih ekstremiteta registrovane su u grupi A kod 84,8%,u grupi B kod 72,5% pješaka (p=0,144). Laku tjelesnu povredu zadobiloje 26,1% pješaka u grupi A, u grupi B 39,2% pješaka, dok je tešku tjelesnupovredu zadobilo 58,7% u grupi A, 33,3% pješaka u grupi B (p=0,041). AIS1povrede donjih ekstremiteta imalo je 26,1% pješaka u grupi A, u grupi B 39,2%pješaka, AIS2 povrede 52,2% u grupi A, 25,5% u grupi B, a AIS 3 povrede6,5% u grupi A, 7,8% pješaka u grupi B (p=0,034).Zaključak. U slučaju čeonog naleta automobila na pješaka povrjeđivanjedonjih ekstremiteta pješaka modelima automobila novije izrade manje jeekstenzivno u odnosu na povrjeđivanje starijim modelima motornih vozila.
Authors retain copyright. This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License. 
The statements, opinions and data contained in the journal are solely those of the individual authors and contributors and not of the publisher and the editor(s). We stay neutral with regard to jurisdictional claims in published maps and institutional affiliations.