Klinika za infektivne i tropske bolesti , Klinički centar Srbije, Belgrade, Serbia
Klinika za infektivne i tropske bolesti , Klinički centar Srbije, Belgrade, Serbia
Klinika za infektivne i tropske bolesti , Klinički centar Srbije, Belgrade, Serbia
Klinika za infektivne i tropske bolesti , Klinički centar Srbije, Belgrade, Serbia
Klinika za infektivne i tropske bolesti , Klinički centar Srbije, Belgrade, Serbia
Uvod. Hepatitis C virus (HCV) je jedan od glavnih uzročnika hroničnog hepatitisa,ciroze jetre i hepatocelularnog karcinoma (HCC). Savremena terapijahroničnog hepatitisa C (HHC) podrazumeva primenu pegilovanog interferonaalfa 2a ili 2b (PEG IFN-α2a ili PEG IFN-α2b) i ribavirina (RBV). Cilj rada je da seproceni efikasnost HCV terapije i faktora za predviđanje terapijskog odgovora.Metode. Od 2002. do 2009. godine u XI odeljenju Klinike za infektivne itropske bolesti KC Srbije u Beogradu kod 314 bolesnika sa HHC primenjenaje antivirusna terapija (PEG IFN-α2a+RBV). Kod 194 bolesnika sprovedenaje kompletna terapija i praćeni su 24 nedelje posle završene terapije. Urađenasu sledeća virusološka ispitivanja: antitela na HCV (ELISA test), nivo HCVRNK u serumu (kvantitativni PCR test) i genotip HCV (tip-specifična PCRtehnika). Faktori koji su uticali na uspeh antivirusne terapije procenjeni suanalizom multivarijantne logističke regresije.Rezultati. U grupi bolesnika sa HHC više je bilo muškaraca (59,3%), starijih od40 godina (58,2%), sa visokim stepenom bazalne viremije (63%) i sa G1 (67%)HCV. Bridging fibroza i ciroza (F3, F4) su nađene kod 54 (27, 84%) bolesnika.Stabilan virusološki odgovor (SVR) je postignut kod 69,2%, relaps kod 11,9%,a bez odgovora na terapiju je bilo 19,8% bolesnika. Faktori koji su uticali napostizanje SVR bili su: non-1 genotip HCV (OR 5,9; 95% IP: 1,9–18,0), EVR(OR 0,92,; 95% IP: 2,73–35,97) i bolesnici mlađi od 40 godina (OR 3,66; 95%IP: 1,48–9,0). Neuspeh terapije u vidu relapsa zavisio je od visine bazalneviremije (OR 0,37; 95% IP: 0,12–0,97), godina života >40 godina (OR 4,8; 95%IP: 1,35–17,84) i prisustva ciroze (OR 2,1; 95% IP: 1,0–4,7). Kod bolesnika bezodgovora na terapiju faktori predviđanja neuspeha su bili: G1 (OR 3,9; 95%IP: 1,5–10,3), visoka bazalna viremija (OR 3,45; 95% IP: 1,29–9,19) i prekid ukontinuitetu primene terapije (OR 4,49; 95% IP: 1,72–11,76).Zaključak. Savremena, standardna terapija je bila efikasna kod 127/194 (69,2%)bolesnika sa HCC. Najznačajniji faktori za predviđanje uspeha terapije bili su:genotip HCV, EVR kod G1, životno doba bolesnika, stepen bazalne viremije,prisustvo ciroze i prekid u kontinuitetu terapije.
Authors retain copyright. This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License. 
The statements, opinions and data contained in the journal are solely those of the individual authors and contributors and not of the publisher and the editor(s). We stay neutral with regard to jurisdictional claims in published maps and institutional affiliations.